Synd verður til
Fyrir árþúsundum var byggð langt
upp í fjöllunum.
Öðru megin við fjöllin í 250
kílómetra fjarlægð var þorp, þar stunduðu þorpsbúar svínarækt.
Hinumegin við fjöllin í 250
kílómetra fjarlægð var annað þorp, þar ræktuðu þorpsbúar sauðfé.
Einn og einn fjallabúi fór yfir í
þorpin á sléttunni.
Stundum komu þessir fjallabúar
heim í gömlu fjallabyggðina.
Fjallabúar tóku eftir því að þeir
fjallabúar sem höfðu dvalið í þorpinu,
þar
sem þorpsbúar ræktuðu svín, fengu eitthvað ókennilegt í holdið,
og dóu tiltölulega ungir.
Þeir fjallabúar sem höfðu dvalið í
þorpinu þar sem þorpsbúar stunduðu sauðfjárrækt,
komu hressir og heilbrigðir heim.
Fjallabúar höfðu íhugunar hópa,
sem fóru að velta þessu fyrir sér.
Þeir sáu að þeir sem átu svínin
urðu ekki langlífir,
en hinir sem átu sauðfjárafurðir
virtust spjara sig betur.
Eins og íhugulum mönnum sæmir sáu
þeir að,
það að éta svínakjöt væri orsökin
fyrir veikindunum.
Fjallabúarnir sem stunduðu
íhugunina, höfðu lært að tappa af alheimsvitinu.
Nú stóðu forustumenn fjallabúa
frammi fyrir því,
að fá alla til að hætta að borða
svínakjöt.
Forustumennirnir gátu ekki skýrt
hvað hér var á ferðinni,
en sögðu öllum að Guð hefði sagt
að alls ekki mætti
borða svínakjöt.
Þessi boð frá guði kölluðu þeir
synd, það er má alls ekki,
og gátu þannig búið til
allsherjarreglu,
til
að bjarga hópnum frá skaða.
Aftur á móti þegar aðallinn sagði
að ekki mætti borða hrossakjöt,
þá var það til að banhungruð
alþýðan æti ekki alla hestana.
Hestarnir voru notaðir af aðlinum
og til að halda uppi lögum og reglu.
* Synd, að gera rangt, hefur óæskilegar afleiðingar.
***Þeir notuðu hugheima, og andann, (hvað er nú það?)
eftir að þeir höfðu farið í hugleiðslu, við köllum það bæn.
Þannig náðu þeir sambandi við alheimsvitundina, við köllum það Guð.
Þessi lausn var allgóð, miðað við þekkingu þess tíma.
.
Egilsstaðir, 17.02.2012 jg