Við byrjum á því að skilgreina stöðuna.
-
Svo kennum við sem flestum að skilja hvernig eignirnar voru færðar"frá fasteignunum"
yfir í "tölurnar" sem bankinn skrifaði í tölvurnar hjá sér.
-
Með smá brellu lækkaði bankinn verðið á eignunum,
og sagði að eignarhlutur fólksins væri farinn.
-
Að sjálfsögðu skiljum við að eignin fór aldrei úr fasteigninni,
yfir í tölu sem bankinn skrifaði í tölvuna.
-
Bankinn lánaði töluna sem var "ekkert," en hélt tölunni stöðugri,
en sá til þess að fasteignirnar féllu í verði
með því að hætta að prenta peninga.
-
Þá urðu allir peningalausir, og reyndu að lækka verðið á fasteignunum,
til að reyna að selja þær til að borga skuldir.
-
Þá sagði bankinn, nú dugar verðið í fasteigninni ekki lengur fyrir skuldinni,
svo að við tökum íbúðarhúsin verslunarhúsin og verksmiðjurnar.
-
Að sjálfsögðu var eignin alltaf í fasteigninni, eignin fór hvergi.
-
Til að pláss verði fyrir óbrenglaða hugsun í huga okkar, þurfum við að setjast á þúfu,
og leyfa ruslinu að renna úr heilabúinu í hugleiðslu og bæn.
-
Það þarf að koma í veg fyrir að
bankarnir geti fært eignirnar
út úr bönkunum.
-
Síðan á að finna
leið til að skila íbúðunum til fólksins.
Fyrirtæki og
atvinnuhúsnæði verði einnig fært til eigenda,
fyrst og fremst
sem rekstraraðila, teljist þeir hæfir,
og til fólksins,
sem hlutir, að hluta ?
http://www.herad.is/y04/1/2011-11-14-flettan.htm
Eg. 25.01.2012
jg