Viðskipti |
mbl | 21.1.2011 | 16:56
26 tilboðum var tekið fyrir
10.736 milljónir að nafnverði á söluverðinu 98,90, 6,60% ávöxtunarkröfu.”
Þarna er Ríkið að kaupa krónur, sem trúlega eru búnar til,
prentaðar, skapaðar, í loftbólu viðskiptum
í "veraldar banka kerfinu.
Bankarnir, "veraldar banka kerfið," skrifaði tölurnar í tölvurnar hjá sér,
mikið gaman.
Svo kemur ríkið og kaupir loftpeningana til að gera eitthvað,
vonandi gáfulegt.
Ógáfulegt,
að borga vinnuafli
fyrir að gera ekki neitt.
Gáfulegt,
að framleiða vörur og þjónustu.
Ríkið getur alveg eins
prentað peninginn sjálft.
Kerfið sem nú prentar peninginn, þeirra talsmenn,
segja að ríkið megi ekki prenta loft peninga,
það eyðileggi
peningakerfið.
Svo kemur veraldar banka kerfið og prentar sjálft loftpeninga,
sem eru lánaðir til
ríkisins.
Þá er ríkið orðið ábyrgt
fyrir loftpeningnum.
Þetta “veraldar banka kerfi“ getur aukið peningaprentun hjá sér,
til að eyðileggja, ef
ríkið prentar peninga.
Trúlega er í lagi að Ríkið prenti peninga til að greiða fyrir vinnu við þjónustu,
og ekki síst vinnu við að framleiða seljanlegar vörur,
á samkeppnishæfu verði.
Ríkið getur leyft bönkunum að lána út til arðbærra hluta,
en átt sjálft
höfuðstólinn.
Skapa, prenta, má peninga til að greiða laun ef einhver vill
framleiða samkeppnishæfa
vöru eða þjónustu.
Ef tap hefur orðið á einhverri peningaprentun, það er,
það hafa orðið til loftpeningar, mætti taka skatt af öllum færslum
og eyða þeim loftpeningum
sem komnir væru í umferð.
En jafnframt yrði að gæta þess að ef einhverjir vilja vinna,
þá eru alltaf til verkefni
og greiðsla til þeirra.
Þannig mætti stjórna
peningum í umferð.
Hvað er til ráða?
Hvar týndum við skynseminni?
-
Við vitum það.
Eg. 22.01.2011, jg