Reyndi að setja inn athugasemd, hjá Ólínu Þorvarðardóttur
án þess að skrá mig inn,
í eitthvað
sem ég áttaði mig ekki á hvað var.
““Láru nokkurrar Ólafsdóttur sem spáði
jarðskjálfta þann 27. júlí.
Hún var auðvitað höfð að háði og spotti strax
daginn eftir, þegar enginn kom skjálftinn.
Við Íslendingar erum hvatvíst fólk eins og dæmin
sanna.” Ólína
Þorvarðardóttir”
Mikið var gaman að sjá viðbrögðin hjá landanum við
jarðskjálfta spá Láru Ólafsdóttur.
Menn og konur tóku sig til og festu allt lauslegt
og bjuggu sig undir hið versta.
Jón og Gunna tóku höndum saman til að bjarga sér.
Hér er gaman að bera saman söguna í biblíunni
þegar “spámaðurinn”
hann leit greinilega ekki á sig sem slíkan,
neitar að fara að spá, og forðar sér.
Hann kemst ekki upp með það, og fer og spáir.
Nínevu menn iðrast og engin eyðing verður, og
spámaðurinn verður pirraður,
og finnst hann hafður að fífli. Ekkert stenst sem
hann segir.
„Ó,
Drottinn! Var það ekki einmitt þetta sem ég sagði áður en ég fór að heiman?
Það
var vegna þessa sem ég í fyrstu vildi flýja til Tarsis
því að ég vissi
að
þú ert líknsamur og miskunnsamur Guð, þolinmóður og gæskuríkur,
og
þú iðrast ógæfunnar og lætur refsinguna ekki dynja yfir.”
Nineve slapp í þetta sinn, og trúlega þegar næsti
spámaður kom,
trúði
honum enginn og þá rætist spáin.
Þetta
er keimlík saga um Láru Ólafsdóttur, hún spáir,
margir
hafa áhyggjur, vita á sig sökina, “lausa muni”
og
laga hvað þeir geta.
Þessi
saga segir okkur, að taka allar viðvaranir alvarlega
og
laga allt sem við getum lagað.
Ef
einhver efast um að bremsurnar á bílnum séu í lagi á að athuga það,
rafhlöðu
í reykskynjarann, handrið á tröppurnar og svo framvegis.
Hvaða
lögmál eru hér að verki eru okkur ekki alveg ljós.
Hér
verður að fylgja smá hugleiðing um efnishyggju, efnishyggju menn.
Efni
er ekki til sem eitthvað fast. Efnið er aðeins orka í formi efnis.
Mig langar að
vita hvað guð er að hugsa, annað eru smáatriði sagði, skrifaði Einstein
http://www.ismennt.is/not/jonasg/jg/jg06/Kreppan%202008-.htm
Til
gamans, 01.08.2009 jg